25/52/2016 "Ogród Kamili" Katarzyna Michalak

Zapach róż jest zniewalający.

Tygodniowe wyzwanie książkowe nr 43: Ładna okładka. Liczy 366 stron.

 

Kamila to wrażliwa młoda kobieta o romantycznym usposobieniu. Kocha róże i dobrą książkę i marzy o szczęśliwym zakończeniu swojej bajki. Choć dotychczasowe życie dziewczyny niewiele wspólnego miało z bajką, a prędzej z jakimś koszmarem, Kamila nie poddaje się i próbuje zawalczyć o swoje marzenia: o domek z różanym ogrodem i o swojego księcia.

Powieść choć osadzona we współczesnych realiach jest jednak niesamowicie bajkowa. Głównej bohaterce wszystko się układa, mimo początkowych niepowodzeń, a wszyscy są niezwykle atrakcyjni i jednocześnie uczciwi i dobrzy, no może poza kilkoma kilkoma złymi duszami, którym jednak fizycznie nie można niczego zarzucić.

Z początku książka wydawała mi się taka zwyczajna. Typowa obyczajówka, w której nic się nie dzieje. Jednak z czasem zaczęła się rozkręcać i pojawiły się sytuacje, które urozmaiciły fabułę. I choć zaczynając czytać myślałam, że będzie to zwykłe czytadło, jakich wiele, to jednak wciągnęłam się na tyle, że nie mogę doczekać się kolejnych części.

Dobrze się czyta, bo powieść napisana jest przystępnym językiem: z jednej strony prostym, ale jednocześnie każde słowo dobrane jest z rozwagą, co w dodatku do ciekawej treści sprawia, że trudno się oderwać, choć niewątpliwie jest to literatura typowo kobieca.

 

Marzenia to delikatna materia utkana z naszych snów, pragnień i wyobrażeń. Jeden gwałtowny ruch, jedno niespodziewane wydarzenie i rwą się na strzępki, które rozwiewa wiatr. Łap je! Chwytaj, póki możesz! Może zdołasz wpleść je z powrotem miedzy osnowy tęczowej tkaniny, ale obraz będzie już nie ten sam. Może podobny, nawet łudząco podobny, ale nie ten sam. Bywa też, że tkaninę utkaną ze snów ktoś zniszczy albo ukradnie, a ty resztę życia będziesz próbowała odtworzyć pierwotne piękno obrazu swych marzeń lub odzyskać je za wszelką cenę. W pogoni za porwanym marzeniem możesz coś utracić, możesz coś zyskać. Ruszając w taką podróż, nigdy nie wiesz, z czym wrócisz do domu. I jaka wrócisz. Musisz liczyć się z tym, że... w ogóle nie wrócisz. Ale taka jest właśnie cena marzeń.