Książka spełnia następujące kryteria:
- więcej niż 215 stron (252)
- autorem jest kobieta
Wspomniana pozycja to zbiór czterech opowiadań: "Wycieczka-ucieczka", "Papuga pana profesora", "Portret dziewczyny na zielonym tle" oraz "Wzór dla pana kapitana".
"Wycieczka-ucieczka" opowiada o rowerowej wyprawie, na którą rodzeństwo wyruszyło wraz z babcią pod nieobecność rodziców. Noclegi w przypadkowych miejscach, pobyt na gospodarstwie, nowopoznany uciekinier z poprawczaka i biegnący z radością za rowerami pies ilustruje cudowne dzieciństwo, kiedy nie było komputerów.
W "Papudze pana profesora" poznajemy grupkę dzieciaków, przeganianych z podwórka przez dozorcę. Jednak podczas jego nieuwagi znów udaje im się wybić szybę piłką, a należność reguluje starszy sąsiad. Dzieciaki zaczynają interesować się starszym panem, który okazuje się być profesorem historii. Podczas odwiedzin poznają wiele ciekawych opowieści oraz gadającą papugę profesora.
"Portret dziewczyny na zielonym tle" to ilustracja powiedzenia "Wszędzie dobrze, gdzie nas nie ma". Młoda dziewczyna, Agnieszka, pragnie jak najszybciej skończyć szkołę, aby wyrwać się ze wsi i zacząć życie w mieście. Podczas przygotowań do Świąt Wielkanocnych poznaje chłopaka, który przejechał do rodziny i zauroczony jest pięknem wsi. Dzięki niemu Agnieszka zaczyna doceniać rodzinną miejscowość.
"Wzór dla pana kapitana" jest najkrótszym z umieszczonych w zbiorze opowiadań. Przedstawia życie małżeństwa z dwojgiem nastoletnich dzieci i panną wynajmującą u nich pokój w powojennej Polsce. Jest to piękna opowieść o tym, że zwykły człowiek może być bohaterem (zwłaszcza w oczach swojej rodziny) i jak niewiele potrzeba do szczęścia.
Krótkie opowiadania dla czytelników w każdym wieku. Lekkie i przyjemne, a jednak głębokie i skłaniające do refleksji nad tym, co naprawdę jest w życiu ważne.
"Wzór dla pana kapitana" jest najkrótszym z umieszczonych w zbiorze opowiadań. Przedstawia życie małżeństwa z dwojgiem nastoletnich dzieci i panną wynajmującą u nich pokój w powojennej Polsce. Jest to piękna opowieść o tym, że zwykły człowiek może być bohaterem (zwłaszcza w oczach swojej rodziny) i jak niewiele potrzeba do szczęścia.
Krótkie opowiadania dla czytelników w każdym wieku. Lekkie i przyjemne, a jednak głębokie i skłaniające do refleksji nad tym, co naprawdę jest w życiu ważne.

Brak komentarzy:
Prześlij komentarz